EEN MUUR ALS UITVALSBASIS

Het behoud van de bestaande bomen op het perceel was een basisvereiste voor de bouwheer. Gezien het omvangrijke woonprogramma betekende dit enig puzzelwerk, maar op die manier werd de basis gelegd voor de inplanting en het ontwerp. Dat vertrok van een aan de straatzijde eerder gesloten en discrete muur om de bewoners de nodige privacy te gunnen. Ramen zijn in dieperliggende geveldelen geplaatst en staan ook steeds achter een hoek om rechtstreekse inkijk te voorkomen. Er werd bewust gekozen voor een handgemaakte gevelsteen (Petersen) in aardetinten en met rijke kleurschakeringen.

DYNAMIEK EN REFLECTIE

De dieperliggende delen verlenen de gevel een dynamische dieptewerking en maken de bakstenen ook vanuit het interieur zichtbaar. De gevel is ter hoogte van de toegangszone en aan de tuinzijde naar binnen doorgetrokken, wat de relatie tussen binnen en buiten versterkt. De idee van een lange en discrete muur op de gelijkvloerse verdieping moest daarna aangevuld worden met een veel lichtere bovenverdieping om een al te massief volume te voorkomen. De keuze viel op een spiegel die het licht, de bomen en de omgeving reflecteert en zichzelf op die manier bijna onzichtbaar maakt, waardoor slechts de visuele perceptie van de lange muur rest.

EEN MET DE NATUUR

Aan de tuinzijde is de constructie veel opener. De brede achtergevel is opgedeeld in verschillende vlakken en insprongen. Het strakke ontwerp van de achterzijde gaat over in een eerder natuurlijke tuin met een ruwer karakter met rotsen. Een vijver strekt zich uit tot tegen de raampartij van de bureauruimte. Ook in het interieur spelen natuurlijke materialen een hoofdrol, een gegeven waar bouwheer en architect elkaar vlot in vonden.